...ইমান জীৱন্ত

 

যেন শৃংগাৰৰত 

নৰ-নাৰী এহালৰ ভাস্কৰ্য্য

 

ৰৈ ৰৈ যি বতাহত কঁপিছে

 

পানী-যুঁৱলিৰ

পুলি উৰি-আমজোপাৰ

ৰঙা-কোমল কুঁহিপাত এটা

 

পুলিটোৰ গুৰিটো যিটোত

নৈখনৰ এইপাৰৰ একোণৰপৰা

সেই অপাৰ্থিৱ দৃশ্যটো দেখি

তাৰেপৰাই নৈৰ মাজলৈ

ধুন্দুলি-ফেটী সাপ এটাৰ দৰে

আগ বাঢ়ি গৈছে এডাল শিপা

 

অলপ পাছত

যিডাল শিপাত উজুটি খাই

চিলনী-সাঁতোৰ দি উজাই অহা

জুৰুলি-গাভৰু¸জনী মূৰ্চ্ছা যাব

 

অলপ পাছত

উৰি-আম পুলিটোৰ গুৰিত গৈ

যি ভাস্কৰ্য্য হ’ব ভাস্কৰ্য্য

খুঁটিলৈ ঘূৰা ম’হজাকৰ শিঙৰ ফাঁকেৰে

বেলিটো বুৰ নোযোৱালৈকে